Daar zit je dan. Achter het gordijn of misschien gewoon op de bank. Je bent nog jong en je hebt net iets gedaan waarvan je eigenlijk wel weet dat je vader of moeder het niet goed vindt. En toch heb je het gedaan. Je hebt dat snoepje gepakt. Je bent toch naar de stad geweest. Je hebt toch weer gevapet, te veel gedronken of iets anders gebruikt. En nu ben je thuis en hoor je jouw naam geroepen worden. Slik.
Hopelijk is het voor iets anders en komen ze er niet achter. Maar eigenlijk weet je wel beter, want je hoort aan de toon al dat er iets niet helemaal goed zit. Zouden ze er achter zijn gekomen?
Het plezier, het genot van het snoepje of het relaxte gevoel dat je voelde toen je onder invloed was – het verdwijnt als sneeuw voor de zon bij het horen van jouw naam op dat toontje. Slik.
Misschien ken je de bijbel en het verhaal van God, Jezus en de Heilige Geest, of misschien niet. Wist je dat er een verhaal in de bijbel staat dat hier heel erg op lijkt. Het wordt verteld aan het begin van de bijbel, door Mozes, in het boek Genesis. Mozes begint zijn verhaal met de schepping van de aarde, en daarbij met het verhaal van Adam en Eva. De eerste mensen. Zij zijn geschapen door God, YHWH (uitspreken als Jahweh). Verderop in de eerste boeken van de bijbel leert Mozes ons steeds iets meer over Hem. Zo leren we dat YHWH geduldig, trouw en vol liefde is. Hij is eeuwig, Hij is er altijd geweest en zal er altijd zijn. En zo gaat het nog wel even door in die boeken. Trouwens, later in de bijbel, in wat wij noemen het Nieuwe Testament, kan je God nog veel beter leren kennen, door Jezus. Misschien heb je over Hem gehoord tijdens kerst.
Maar even terug naar het begin. God heeft de mens naar Zijn beeld gemaakt. Als je iets ‘naar een beeld maakt’ is het nooit helemaal hetzelfde, maar als je er naar kijkt moet wel direct duidelijk zijn wie of wat er als beeld gediend heeft.
Zelf heb ik dat talent niet echt geloof ik, maar er zijn mensen die zo goed kunnen tekenen of beeldhouwen dat je, wanneer ze klaar zijn, direct ziet wie of wat er nagemaakt is. Soms een realistisch portret, soms abstract en helemaal leuk is een karikatuur. Zo knap als je dat kan en mensen direct herkennen wie of wat het voor moet stellen.
Dat beeld heb ik bij een tekst in Genesis over de schepping van de mens (Genesis 1 vers 27). God heeft de mens gemaakt en ze lijken op Hem. Dus als je naar de mens kijkt zie je direct God er in – geduldig, trouw, vol liefde en eeuwig stel ik mij dan in ieder geval voor. Wauw. Dat is nogal wat zeg. Helemaal in het begin zijn wij, mensen, dus naar het beeld van God gemaakt – en dan niet een als een karikatuur. Nee, God zelf zegt na de schepping dat Hij het erg mooi vond.
Hoe anders is het beeld dat ik van mijzelf, en eerlijk is eerlijk, vooral van andere mensen tegenwoordig heb. Geduld is bij mij vaak te zoeken. Trouw? Vaak niet hoor. Vol liefde – mijn oordeel heb ik snel klaar. En eeuwig ben ik al zeker niet. In de bijbel lezen we over hoe dat komt. Een moment in de geschiedenis waarop de mens meer wilde dan alleen maar ‘naar goddelijk beeld’ geschapen zijn. De mens wilde helemaal gelijk aan God worden. En dat ging mis. In kerkelijk kringen wordt dit de ‘zondeval’ genoemd.
Niet het meest aantrekkelijk om te lezen hoe we als mens van ‘naar een goddelijk beeld geschapen’ tot ons huidige mensbeeld veranderd zijn.
Maar waarom begin ik er dan over zo aan het begin van het nieuwe jaar? Omdat er vervolgens in Genesis 3 vers 9 iets heel moois gebeurd. Iets dat lijkt op het moment dat ik aan begin beschrijf.
Je hebt dus net iets gedaan waarvan je weet dat je ouders het niet tof vinden. Je bent misschien bang voor straf. Je verbergt je. Lees dan eens mee in Genesis 3 vers 9. Want daar is eigenlijk net precies hetzelfde gebeurd. De mens heeft net iets gedaan waarvan God, hun schepper oftewel hun vader, nog had gezegd dat ze dit niet moesten doen. En ze deden het toch. Ships. Ze verstoppen zich. Uit schaamte. Bang voor wat er komen gaat als ze horen dat God er is.
Maar dan komt de liefdevolle en geduldige vader langs. Hij buldert niet van boosheid. Hij loopt niet al foeterend door het huis. Nee, Hij roept: “Waar ben je?”
Misschien ken je die woorden en betekenen die voor jou juist dat jij nog iets verder weg wil kruipen. Maar God spreekt de woorden op zo’n manier uit dat Adam niet weg wil kruipen. Nee, Adam wil juist laten weten waar hij is. Hij hoort denk ik het geduld en de liefde van God van de woorden af druipen. God zoekt hartstochtelijk contact met Adam. Ik stel het me zo een beetje voor: Adam komt tevoorschijn. In tranen. YHWH vraagt: “Wat heb je gedaan jongen?” Adam kruipt op Zijn schoot. Hij slaat Zijn armen om Adam heen. Ach, jongen – wat een ellende. Kom maar. We lossen het samen wel op.
Over het vervolg kan je ook hele verhalen schrijven – en eerlijk zijn die soms moeilijk te begrijpen. Maar het is vooral een mooi en warm verhaal over een liefdevolle God. Die jou zoekt. Die van jou houdt. No matter what er gebeurd is. Hij zoekt jou. Zo erg zelfs dat Hij naar de wereld gekomen in Jezus om dat te laten zien.
Misschien is dit niet het beeld dat jij van God hebt. En heel eerlijk, hebben we misschien zelf wel meegewerkt aan een beeld van een toornige God. Maar ik geloof dat God, YHWH, liefde is. En die liefde zoekt jou. Niet om je slechter over jezelf te laten denken, maar om jou een kans te geven weer te worden zoals Hij het ooit bedoeld heeft. Naar Zijn beeld geschapen – herschapen mag ik denk ik zeggen. Dus MET geduld, trouw en VOL van liefde. Met Zijn leven liet Jezus ons onder andere zien dat dit kan.
Ken je God en Jezus nog niet. Of misschien niet op deze manier. Ben jij toe aan een nieuw begin. Verstop je dan niet voor Hem. Hij zoekt je. Je bent welkom bij Hem.
Hij roept: “Waar ben je?”
Reactie plaatsen
Reacties