De Weg van God

Vannacht werd ik even wakker. Mijn arm sliep nog door. Een vervelend gevoel. Je kent het vast wel. Van die tintelingen door je hele arm heen.

Nou had ik daar net in de afgelopen dagen een stukje Klokhuis tv over mee zitten kijken met mijn dochter. De zenuwen die alarm slaan en je een tintelend gevoel geven. Een signaal dat de doorbloeding en het zuurstof niet optimaal zijn. Een waarschuwing dat er een andere positie moet worden aangenomen om schade te voorkomen. Prachtig gemaakt hoe dat 'slapen' van een arm, been, voet, hand werkt. Aan God de eer!

Maar door de tintelende arm bleef ik wakker, wat ik eerst vervelend vond maar na opschrijven van onderstaand wel weer blij mee was. Mijn gedachten gingen terug naar de preek en bijbeltekst van afgelopen zondag. Psalm 1 vers 1:

"Gelukkig is iemand die niet luistert naar wie kwaad doet, die nee zegt tegen hun verkeerde plannen. Als slechte mensen spotten met God, doet hij niet mee. Maar hij is blij met de wet van de Heer. Daar is hij dag en nacht mee bezig."

In de preek ging het over de twee wegen die in de Psalm benoemd worden en hoe de normen van een bepaalde weg (de dominee sprak over een bubbeltje van mensen die dezelfde weg lopen) een enorme invloed op jouw normen en gedragingen kunnen hebben. In een andere vertaling staat een meer duidelijke link met de weg "Welzalig de man die niet wandelt in de raad der goddelozen, niet gaat op de weg der zondaars..."

Vannacht moest ik daar dus aan denken. Een weg zonder God is een weg die het doel mist. Die geen eind-bestemming heeft. Een weg op weg naar succes, carrière, financiele onafhankelijkheid, erkenning onder mensen, status, genot enzovoorts is uiteindelijk een weg die doodloopt, die niet loopt naar God.

Misschien herken je wel dat wanneer je op één van die wegen loopt er altijd een gevoel, een stemmetje, is dat zegt dat dit niet de juiste weg is. Een gevoel van onrust, van tekort schieten, of van falen, schaamte. Een gevoel met een negatieve lading.

Vannacht legde ik hier de link mee naar aanleiding van m'n slapende arm. De signalen die door zenuwen worden afgegeven dat er zuurstof tekort is, de doorbloeding niet goed loopt. Dat zou zo maar ook kunnen gelden voor de signalen die je krijgt via gevoelens van te kort schieten, onrust, schaamte, falen en van al die andere negatieve gevoelens. Dit zijn signalen dat je niet op de juiste weg bent. Zoals bij een slapende arm, moet er een andere positie worden aangenomen. Je moet omkeren en een ander pad nemen.

Hoe? Psalm 1 zegt, dag en nacht met de wet van God bezig zijn. Ja zeg, dag en nacht. We hebben ook andere dingen te doen toch?

Zeker, maar het gaat er hier volgens mij om waar jij jouw 'raad' vandaan haalt. Wat is het dat jouw keuzes, jouw acties, jouw woorden en daden voedt? Is dat bij de mensen die God niet als Schepper en Koning kennen? Of haal jij je raad, je inspiratie uit Zijn Woord?

De 'wet' staat in Psalm 1 niet voor de 10 geboden, maar voor het hele Woord van God. In de tijd van de Psalmen refereerde dat naar de Tenach, de boeken van Mozes, de eerste 5 boeken van de bijbel.

Psalm 1 laat zien dat we bij God en Zijn Woord moeten zijn. Hij is de bron van een goed leven. Hij geeft je zegen als je dicht bij Hem leeft. God loopt met je mee op die weg. God beschermt je op die weg.

Jezus is gekomen om de hele wet en de profeten te vervullen (Mattheus 5:17). In het NT wordt op meerdere plaatsen naar Jezus gerefereerd als 'het Woord'. Psalm 1:1 in het licht van Jezus roept ons dus op om Jezus te volgen in alles wat je doet, dag en nacht. Hem centraal zetten in je leven.

Zijn Woord, Jezus dus, als een lamp voor je voet en een licht op je pad te laten zijn.

God wil ons niet in het donker laten. Hij wil jou licht geven en heeft ons daarvoor Jezus gegeven. Zijn Woord als een lamp voor onze voeten op de weg van God. Om stapje voor stapje dichterbij God te komen.

Dat is de uitnodiging van Psalm 1, om Jezus gecentreerd te leven. Hem in alles te betrekken.

Alleen dan kan je echte rust en vreugde in vinden. Alleen in Jezus kan je voldoende 'zuurstof' vinden en kunnen 'tintelingen' tot rust komen.