Vandaag mogen we getuige zijn van jongeren die hun geloof willen belijden en ja zeggen tegen Jezus. Gaaf wanneer jonge mensen dit willen, God dank!
Het deed mij vanmorgen denken aan een preek van een paar weken geleden over lijden, de lijdende kerk, naar aanleiding van 1 Petrus 4.
Bij een vervolgde kerk denken we snel aan verhalen over vervolgde christenen uit bijvoorbeeld Pakistan, Bangladesh of door Boko Haram. Vaak gepaard met gruwelijke en laffe daden. Die verhalen maken stil. Omdat het schokkende verhalen zijn, maar ook omdat er van die donkere plekken wonderlijke verhalen komen. Mensen die in die duisternis de liefde van Jezus leren kennen en uitdragen. Dan mag je onder de indruk raken hoe het licht van de liefde van onze God YHWH mag schijnen op plekken waar het zo donker is. HIJ IS STERKER!
Maar wat moeten wij met dit onderwerp als je leven en je geloof best comfortabel zijn? Ik denk dat dit geldt voor velen die dit lezen. In ieder geval geldt het voor mij. Er ligt mij geen strobreed in de weg om naar de kerk te gaan, of een keer niet. Om openlijk te spreken over Jezus. Om de bijbel te lezen. Wat moet ik dan precies met het thema lijdende kerk?
Een wake-up call misschien?
Petrus schrijft in zijn brief dat lijden hoort bij het volgen van Jezus en dat je er zelfs trots op moet zijn en vreugde in moet vinden. Petrus zet vraagtekens achter een (te) comfortabel gevoel. Je zou kunnen zeggen dat er eigenlijk gezegd wordt: Als je nooit iets merkt van moeite in de naam van Jezus, als je geen weerstand of lijden ervaart - bestaat je geloof dan alleen te veel uit woorden en te weinig uit daden?
Als wij hier dingen gaan doen in Jezus naam, niet om iets te verdienen maar omdat Jezus het van ons vraagt en tot Zijn eer, hoort lijden daar bij. Je wordt gekwetst, teleurgesteld en beproefd terwijl je je voor Hem inzet.
Je zet je vol in voor de gemeente, maar het initiatief loopt stuk. Je doet iets in jouw gemeente, maar binnen no-time zit er een negatieve reactie in je mailbox. En zo kan je nog wel even doorgaan. Teleurstelling, gekwetst worden, pijn, verdriet. Een hele andere vorm van lijden in vergelijking met vervolgde christenen. Maar het kan een beproeving zijn voor jouw geloof.
De duivel wil niet dat God’s Koninkrijk groeit. Hij wil niet dat God alle eer krijgt. Hij zal koste wat het kost alles inzetten om dat tegen te gaan. En het brengen van lijden is een groots machtsmiddel van hem. Lijden in de naam van Jezus is denk ik het doorstaan van aanvallen op God’s Koninkrijk, een onmisbaar onderdeel van de strijd.
Gaan we dat lijden nog aan of gaan we het vooral uit de weg? Blijft Jezus volgen bij woorden, of zetten we het om in daden? Hebben we het misschien te comfortabel gemaakt met elkaar? Hebben we Jezus en Zijn boodschap zo aangepast zodat het vooral niet schuurt? In een eerder stukje dat ik schreef noemde ik dat de ‘pocketsize Jesus.’
Kies we voor lijden of mijden?
Ga je de weg die Jezus van je vraagt – waar van je mag weten dat die moeilijk zal worden. Die strijd zal vragen. Of mijdt je die moeilijke keuze en praat je het voor jezelf goed?
Lijden laat je afhankelijkheid van Jezus zien. Het laat je zien dat je niet de self-made-(wo)man kan zijn die je volgens de huidige maatschappij zou moeten zijn. Het vraagt keuzes die tegen de stroom in gaan.
Dat is kwetsbaar. Dat is moeilijk. Dat is onderwerping.
Lijden hoort bij het volgen van Jezus.
Belijdt je vandaag mee - Ik wil lijden voor Jezus!
Reactie plaatsen
Reacties