Goed met geld

Twee zondagen terug ging Lennard voor in de Ontmoetingskerk. Hij sprak over ‘Goed (met) Geld’ naar aanleiding van Lucas 16: 1-13.

Een hele korte samenvatting: Je kunt niet twee heren dienen – niet EN de valse mammon (god van het geld) EN Yahweh. Jezus volgen vraagt drie niveaus van bekering vraagt: 1 met het hoofd, 2 met je hart en 3 met je portemonnee (en de derde is misschien wel de moeilijkste).  

We werden op weg gestuurd met een opdracht: Gebruik jouw geld niet eerst om te leven, dan te sparen en pas daarna te geven van wat we je over hebt. Maar draai dat om: geef eerst weg, tot op een randje dat het ongemakkelijk wordt, en daarna pas te sparen en leven.

Wat een opdracht kregen we hier mee zeg. Want hoe veel vertrouw ik wel niet op mijn reserve spaarpotjes? En hoe graag geef ik m'n geld niet uit aan mooie / leuke dingen? Dat heb je anno 2024 toch gewoon nodig om straks een beetje normaal met pensioen te gaan? En hoe veel zit ik eigenlijk vast aan het niveau van mijn inkomsten? En tja, die zomervakanties en weekendjes weg worden nou eenmaal allemaal zo ontzettend duur.

Geven op een niveau dat het eigenlijk een beetje ongemakkelijk voelt? Ai, dat vind ik echt wel een dingetje.

Met in het achterhoofd de preek van een paar weken gelden: ‘Kom tot inkeer’ ging mijn gedachte de afgelopen dagen naar Gregorius de Grote. Gregorius was een monnik die leefde in Rome van 540 tot 604 en uiteindelijk bisschop van Rome werd. Je leest o.a. over hem in de verhalen van woestijnvaders. Gregorius stond er om bekend dat hij erg gefocust was op geven aan mensen in nood. Toen Joost eerder dit jaar over geld sprak heb ik bij een startmoment een verhaal van Gregorius verteld. Gregorius verkocht een bijbeltje die erg waardevol voor hem was om de opbrengst weg te geven aan de armen. De andere monniken snapten hem niet. Hoe kom hij dit opgeven?

Woestijnvaders staan er om bekend dat ze de dingen heel scherp neerzetten. Daarom hou ik er ook zo van om hun verhalen en citaten te lezen. De boodschap van Gregorius is dat geven aan mensen in nood geen liefdadigheid is, maar iets dat moet gebeuren. Het is dus geen optie en er niet aan deelnemen is niet een keuze, maar een plicht voor ons als christen. 

Van medelijden, naar mee-lijden. Dus niet iets weggeven dat je wel kan missen, maar zoveel geven dat je er zelf wat voor moet laten of er voor afstand moet nemen van iets dat je erg waardevol is. Of iets geven dat je niet wilt missen.

Weet je nog – de pocketsize Jesus. De comfortable versie van Jezus. God wil jou en mij helemaal. Hij wil op onze #1 staan in ons hoofd, in ons hart EN in onze portemonnee. Dat alles tot eer van Hem.

Misschien ben je aan het denken gezet door de preek van Lennard, of zelfs al over tot actie, maar misschien ben je dat (nog) niet. 

Ik bid dat God jou, maar zeker ook mij, hierbij wil helpen.