Een nieuw seizoen

De zomer zit er weer op, althans de schoolvakanties.

Hoe ben jij uit de zomervakantie gekomen? Misschien heb je er naar uitgekeken dat alles weer start. Of misschien kijk je er juist als een berg tegen op. Wat brengt seizoen 24/25 – een nieuwe juf of meester, nieuwe klas of misschien zelfs een hele nieuwe school. En wat betreft werk? Hoe dan ook, het nieuwe seizoen gaat weer beginnen. 

Hoe je zomer er ook uitzag, wat je ook deed en waar je ook was – de kans is redelijk dat je de periode gebruikt hebt om plannen te maken voor het nieuwe seizoen of in ieder geval even stil te staan bij komend jaar. Nieuwe dingen, of dingen die je anders of beter wil gaan doen.

Een beetje als met oud en nieuw zeg maar, goede voornemens voor de komende periode; goed je huiswerk maken, meer tijd nemen om te sporten, minder op de tv/youtube/socials, meer tijd voor vrienden en familie en zo kan je dat zelf verder wel invullen. Voornemens die passen bij je plannen voor seizoen 24/25.

Hoe zit dat met je geloof en je relatie met God en Jezus? Misschien heb je de zomerperiode extra tijd gehad om hier mee bezig te zijn. Of had dat de afgelopen weken ook vakantie en was het even ver weg? Hoe dan ook – als je aan het komende seizoen 24/25 denkt, is Hij dan onderdeel van jouw plannen en wensen/verlangens?

Van de week sloeg ik de bijbel open bij Haggai. Weet niet hoe dat bij jou zit, maar Haggai is niet een boek dat ik vaak open sla of waar ik heel bekend mee ben. Haggai was een profeet uit Jeruzalem. Hij leefde in de zesde eeuw voor Christus en is in zijn leven getuige geweest van de verwoesting van Jeruzalem, incl. de tempel, door de Babyloniërs in 587 voor Christus. En Haggai wordt door God ingezet om duidelijk te maken dat God wil dat de tempel in Jeruzalem opnieuw wordt opgebouwd. Haggai ziet dat veel mensen wel een huis voor zichzelf bouwen. Maar ze doen niets aan de verwoeste tempel van God.

Haggai spreekt deze woorden dus een tijd na dat Jeruzalem en de tempel verwoest waren door de Babyloniërs. Daarbij hebben zij veel mensen mee in ballingschap genomen. Wat we ook weten is dat er ongeveer in 538/537 al wel een deel van de tempel hersteld was, maar dat er daarna geen verdere actie ondernomen was wat betreft de tempel.  Maar, zo lezen we in vers 4, de mensen hebben wel hun eigen mooie huizen hersteld en opgebouwd. 

Dan volgt de reactie van God in vers 5 en nog een keer in vers 7: “Denk toch eens na! Waar zijn jullie eigenlijk mee bezig?”

God is hier boos op Zijn volk. Om de simpele reden dat ze “alleen maar bezig zijn met hun eigen dingen” zoals te lezen is in vers 9.

God zegt hier ook dat het niet goed gaat en dat alle mensen en dieren het moeilijk hebben OMDAT ze alleen maar met zichzelf bezig zijn en niet met het herstellen van Zijn tempel. Het is droog en er wil niets groeien. Er is niet genoeg te eten, er is geen graan, geen wijn en geen olijfolie. Allemaal omdat ze “alleen maar bezig zijn met hun eigen dingen”  en niet met het eren van God. Want daar was het herstel van de tempel voor nodig. 

Haggai richt zijn woorden aan de bestuurder van de regio Zerubbabel en aan de hogepriester Jozua. En vanaf vers 12 kunnen we lezen dat ze luisteren naar de woorden van God die via Haggai tot hun komen. En zij trekken zich deze boodschap aan – ze schrokken er van staat er en ze begonnen direct te bouwen aan de tempel. [Kleine side note, we weten niet precies wie Haggai was maar het is aannemelijk dat hij een eenvoudige man was. Maar kennelijk sprak hij met een dermate overtuigende stem waardoor Zerubbabel en Jozua wisten dat hij namens God sprak en dus in beweging kwamen.]

Dat zal niet altijd makkelijk zijn geweest en ze zullen best tegenslagen te verwerken hebben gehad tijdens de bouw kan ik me voorstellen. Misschien wel daarom volgt er in hoofdstuk 2 een bemoediging van God waarin God belooft dat Hij, de machtige Heer, ze zal helpen en dat ze moeten volhouden. Ze hoeven niet bang te zijn, God zal altijd bij ze zijn.

En dan het einde van dit korte boek. We lezen dat, omdat ze beginnen met het werk aan de tempel, alles vanaf die dag beter zal gaan. Dat God zelf er voor zal zorgen dat alles weer goed gaat. En Zerubbabel krijgt te horen dat hij namens God zal regeren, omdat hij geluisterd heeft naar de oproep van God. 

Misschien denk je nu, mooi verhaal. Eind goed, al goed. Maar wat kan ik hier nu mee vandaag en specifiek zo aan het einde van de vakantieperiode en aan het begin van een nieuw seizoen.

Hoe zit het met jou als je kijkt naar de plannen die je hebt gemaakt voor het komende seizoen? Als ik naar mijzelf kijk dan heb ik plannen op werkgebied, een paar goede voornemens en plannen wat betreft sporten enzo. Ben bezig geweest met de kinderen en hun schoolseizoen en sporten. Willeke en ik hebben tegen elkaar gezegd dat we er goed aan moeten blijven denken tijd voor elkaar te houden en maken en daarnaast ook met en voor onze vrienden. 

Misschien herken je dit wel. De agenda voor het komende seizoen is eigenlijk al helemaal gevuld. Druk druk druk – kunnen we binnenkort gewoon weer zeggen als iemand vraagt hoe het met je gaat.
Maar hoe staan jouw plannen met God? Heb je daar ook over nagedacht? Waar past Hij in dat alles? Heb je nagedacht over jouw relatie met Hem en hoe je met Hem leeft als volgeling van Jezus? Waar staat bijbelstudie in jouw plannen? Waar groeien in het dragen van Zijn vrucht? Staat dat al in jouw plannen of moet zoeken naar een gaatje waarin je dat nog een plekje kan geven?

Voor mijzelf werkt dat misschien wel zo als ik eerlijk ben hoor. Dat God / Jezus / geloof rondom al de andere (verwachte en noodzakelijke) dingen wordt gepland.

Of hoe zit dat als je naar jouw kinderen kijkt? Als je de plannen maakt, samen met ze, voor het komende seizoen. Is daar plek voor hun groei als kind van God?

Past de kerk, een gemeente zijn, KBC, vereniging, bijbelstudie daar in? Of is de sport, het muziekinstrument, studie, bijbaantje..en ga zo maar door...de eerste prioriteit?

 Denk toch eens na! Waar zijn we eigenlijk helemaal mee bezig!

God is heel duidelijk. EERST MOETEN WE GOD GROOTMAKEN. HIJ VERDIENT ALLE EER. Niet eerst ons druk maken over het hebben van voldoende eten en drinken, met kleding en met het geld dat we voor ons werk krijgen.

Nee, Denk toch eens na! Dat is allemaal niet genoeg om van te leven. 
We moeten niet eerst bezig zijn met het opbouwen van onze eigen mooie huizen (carriere, status, rijkdom, aantal volgers enz) en daar onze plannen op richten. Nee, we moeten EERST God’s tempel opbouwen.

Zoals de tempel waar Zerubbabel en Jozua aan gingen bouwen volledig gericht was op de aanbidding van God zo ben jij ook door Hem geschapen tot Zijn eer! Dat is prioriteit #1 in ons leven. Hem dienen en grootmaken met hart en mond en handen. En dan mag je, zoals Zerubbabel dat mocht, Zijn vertegenwoordiger zijn om over Gods schepping te heersen.

Wat dit concreet betekend? Dat verschilt voor iedereen, maar het begint met prioriteiten stellen; de prioriteit om blijvend te willen groeien God tot eer te zijn, om aan Zijn koninkrijk te bouwen en om van Zijn liefde die Hij ons geeft uit te delen - met Jezus als voorbeeld. Om samen biddend en bijbel lezend op zoek te gaan hoe dit er voor jou uit mag zien met jouw specifieke gaven en talenten. 
Dus niet kijken waar dit in jouw huidige plannen past. Nee, we moeten het dus volledig omdraaien. Eerst aan de tempel bouwen en pas dan aan onze eigen huizen.

En dat zal moeilijk worden, het zal je uitdagen – want misschien, en ik denk zelfs waarschijnlijk, vraagt het meer van je dan waar jij je comfortabel bij voelt. Als je God zoekt en volgt in jouw leven, dan mag je aanvallen van het kwaad verwachten. Het kwaad wil er alles aan doen om jou bij Hem weg te houden. 

Als dat zo is, dan mag je kijken naar de woorden in Haggai 2:4 en 5.

Hou vol! Ga door met het werk, want ik, de machtige Heer, zal jullie helpen!

Wees niet bang, want Ik zal altijd bij jullie zijn!