Meter voor meter. Bijna kruipend omhoog. Om mij heen niks anders dan stilte, ruw verstoort door mijn inspannende gehijg. Langzaam trap ik door. De lichtste versnelling is al lang geleden bereikt. Meter voor meter richting mijn doel.
Dat doel: vanuit de camping Vista San Vicino in Frontale, via Poggio San Vicino de Monte San Vicino beklimmen. Ongeveer 800 hoogtemeters in een 11km durende klim met grote stukken ruim boven de 10% stijging. Voor iemand die gemiddeld niet meer dan een verkeersdrempel beklimt, is dit een aardige uitdaging. Maar ook heerlijk, prachtig, genieten.
De wegen hier in de Marche zijn niet altijd in de beste conditie. Met mijn tempo omhoog niet zo'n probleem. Maar stiekem begin ik hem al een beetje te knijpen voor de afdaling. Scheuren en kuilen zijn eerder regel dan uitzondering. Bochtje voor bochtje slinger ik verder. Benieuwd wat er achter elke volgende bocht komt.
Dan op een gegeven moment heeft mijn tempo een dusdanig dieptepunt bereikt, dat zelfs een horzel me bij kan houden. Geïrriteerd sla ik af en toe wat om me heen in de hoop de steekvlieg af te schudden. Helaas. Irritant blijft hij om me heen cirkelen.
Dan ineens, een prachtige vlinder die meters om mij heen en voor me uit fladdert. Wauw, wat een mooitje. Al snel ben ik afgeleid van alles om me heen en let ik op de vlinder alleen. En voor ik het weet ben ik (bijna ineens) een heel stuk verder op de klim.
De horzel en de vlinder doen me denken aan een boek dat ik eerder in de vakantie uitgelezen heb. 'Jezus, onze niet zo lieve Heer' van John Eldredge. Een boek met veel liefde voor Jezus geschreven, al zou de titel je wellicht anders doen vermoeden. De schrijver wil Jezus laten zien zoals Hij is. Hem dichterbij brengen. Om je meer van Hem te gaan laten houden.
Één van de dingen die de schrijver het hele boek door doet, is kijken naar de natuur als Gods schepping. De kunstenaar leer je kennen aan de hand van zijn werken.
Zo ook Jezus. Jezus zien in de natuur om je heen. Een prachtige bloem, een machtige berg, een diertje dat gek doet, de vurige passie van een berin die haar welpjes beschermt. Al Zijn eigenschappen zie je er in terug.
Terug naar de horzel en de vlinder.
De horzel is irritant. Zit me in de weg om mijn doel te bereiken. Datzelfde geldt voor de kuilen in de weg, de verzuring in de benen en de stijgingspercentages. Allemaal dingen waardoor ik afgeleid kan worden terwijl ik bezig ben mijn doel, de bergtop, te bereiken.
Focus op de vlinder helpt me. De kuilen zijn er nog en aan de spieren voel ik dat de inspanning niet minder is. Maar toch helpt het me om ergens anders op te letten.
Zo is het ook met Jezus. Hem volgen, van Hem houden en van Hem leren, betekent niet dat er geen kuilen, geen steile stukken, geen afzien zal zijn in jouw leven. Ook niet dat je weet wat er allemaal achter de volgende bocht komt.
Maar focus op Hem helpt jou wel om daar doorheen te komen. Jezus is de enige Weg om dichterbij jouw doel van je leven te komen. Leven tot Gods eer, bouwend aan Zijn Koninkrijk en van Zijn liefde uitdelend.
Dat is echt niet altijd makkelijk en kan heel uitdagend zijn. Soms zijn er horzels, kuilen in de weg en hele steile stukken. Maar er is altijd die ene vlinder om je op te focussen.
Richt je aandacht en tijd maar op Hem.
Jezus is de Weg.
Reactie plaatsen
Reacties