Hé paasei, ja jij

Afgelopen week rond het avondeten hadden we het ineens over paaseitjes. Vroeger, ja ik word ook ouder, waren paaseitjes er in de smaken puur (het origineel denk ik), melk en witte chocolade. Tegenwoordig kan je het paasei in ongeveer elke variant vinden. Zo leerde ik gisteren van mijn oudste dochter en haar vriendin dat er een paasei met nasi-kruiden was.

Persoonlijk moet ik er niet aan denken, maar iedereen mag zo zijn of haar eigen smaak hebben. Toch lijkt het me niet zoals de bedenker van het paasei (de paashaas?) het ooit bedoelt heeft. Maar zoals dat met zo veel dingen gaat, commercie nam het over en ging aan de haal met het paasei concept om maar één reden – er moet (meer) geld mee verdiend worden.

Misschien draait Pasen voor jou om de paaseitjes. Samen paaseieren zoeken, wat een plezier. Heerlijk. Maar Pasen dat draait om paaseitjes is niet zoals de Bedenker van Pasen het ooit bedoeld heeft. Het is als een paasei met nasi-kruiden.

Goed om even stil te staan bij wat Pasen eigenlijk is. In het kort: Jezus sterft aan het kruis (Goede Vrijdag), wordt in een graf gelegd en staat na 3 dagen op uit de dood. De dood is verslagen. Jezus is Overwinnaar (Pasen). Het is de Christelijke bevrijdingsdag. Jezus staat als overwinnaar op uit het graf. Het ultieme machtsmiddel van het kwaad heeft verloren.

What’s in that for me? Zou je kunnen denken. Het volgende: Jezus hangt aan het kruis op de plek waar jij en ik naar op weg zijn wanneer we Hem niet aannemen als onze Heer en Redder – niet als straf, maar als een logisch gevolg van een werelds leven zonder Jezus.

Laat me dat uitleggen:

God is liefde. Hij is de Schepper van alles wat bestaat, elke atoom, elk molecuul. Alles. Als kroon op Zijn hele schepping maakt Hij mensen. Hij maakt de mens naar Zijn beeld. Niet zo maar. God maakt de mens met een doel en een plan; om te leven in harmonie met Hem, te heersen over Zijn schepping en om Zijn heerlijkheid te weerspiegelen. De mens en de schepping leven in vrede dicht bij God, in eeuwigheid. De schepping is goed, zelfs tov – in harmonie met God. Het is hemels.

God schept de mens niet als robots. Hij wil namelijk een liefdevolle relatie met de mens kunnen hebben. Dat betekent dat de mens keuzevrijheid heeft. Vanaf het begin vraagt God van de mens om voor Hem te kiezen (voor het leven). Alleen dan kan de harmonie die er is blijven. God weet namelijk dat de mens méér niet aan kan. Hij houdt van de mens en heeft het goede met hen voor.

Maar de mens zelf wil meer. Meer dan naar goddelijk beeld geschapen zijn. De mens wil zoals God zijn. Helemaal aan Hem gelijk. Ondanks dat God heeft gezegd dat ze dat niet zouden moeten willen.

Het gaat dan ook mis, want de mens maakt toch die keuze. Hierdoor verliest de mens het leven in harmonie met God. Dat brengt de mens in een continue staat van onrust en onvrede. Eeuwigheid hoort hier niet meer bij.

De schepping, de mens, is niet meer zoals het bedoeld is door God. Zijn beeld waarnaar Hij de mens geschapen heeft vertroebeld. Wat eens hemels was, verandert in werelds.

Het is als een portret op een schilderij waar zon, regen, wind en de tijd over heen gaat. Je hebt het model nodig om het portret weer te kunnen herstellen. Gelukkig is God liefde, houdt Hij oneindig veel van de mens en Hij heeft een oneindige portie geduld. Hij wil Zijn schepping in ere herstellen – dat betekent dat de mens gered moet worden en van wereld weer hemels gemaakt zal worden. God weet dat dit maar op één manier kan – Hij zal het zelf moeten doen. De mens zelf is niet in staat dit te doen.

En zo is het ook met ons. Wij hebben vrijheid gekregen om te kiezen. En uit ons zelf zijn we geneigd elke keer weer voor de wereld te kiezen. Maar als we heel eerlijk zijn, brengt ons dat een voortdurende onrust en onvrede. Onrust omdat er allerlei dingen gebeuren die we niet in de hand hebben, hoe hard we ook ons best doen om alles te managen. We kunnen zo maar ziek worden, hoe fit we ook leven. We kunnen onze baan verliezen, hoe hard we ook aan onze carrière gebouwd hebben. Een huis kan afbranden. Een auto gaat stuk. Relaties gaan kapot. En we willen steeds weer meer. Nooit is iets klaar of voldoende. Of de buurman heeft iets dat mooier is en dat willen we dan ook. Meer, meer, meer. Een continue onrust en onvrede lijken we te hebben.

Gelukkig is er Pasen. God komt als mens in Jezus naar ons toe. Jezus laat ons in Zijn leven zien hoe het originele portret van Gods schilderij ‘de mens’ er uit ziet. Hij leeft ons voor hoe hemels leven er uit ziet. En om het wereldse leven helemaal te kunnen herstellen moet Jezus de dood verslaan. Laten zien dat het leven niet meer eindig is. Jezus doet dit met Pasen. Alleen Hij kon de dood verslaan. Dat vieren wij. Hij biedt ons weer een hemels perspectief.

Door Jezus kan een mens, eenmaal naar Gods beeld hersteld, opstaan uit de dood. Het enige dat Hij daarvoor van je vraagt, is dat je Hem daarin erkent. Dat je Hem aanneemt als jouw Heer en Redder.

Dat betekent dat je erkent dat het werelds perspectief op leven niet is zoals het bedoeld is. Dat zonder het hemelse perspectief het leven hier op aarde geen concreet doel heeft. Niet is dat blijvend is. Niet is dat eeuwig is. Onze werelds doelen zijn vluchtig en veranderlijk – ze geven onrust en onvrede.

Uiteindelijk leidt leven vanuit een werelds perspectief tot de dood. Verder tot helemaal niks. Dat kan voelen als een onzinnige en pijnlijk dood aan het kruis. Een lijdensweg naar een bekende bestemming die je niks te bieden heeft. Niet heel prettig en ongemakkelijk, omdat je weet wat er gaat komen.

Dat kan onrustig maken en een onbevredigend gevoel geven.

Maar kijk dan naar Jezus.

Jezus hangt aan het kruis op de plek waar jij en ik naar op weg zijn wanneer we Hem niet aannemen als onze Heer en Redder, Niet als straf, maar als logisch gevolg van een werelds leven zónder Jezus.

En daar stopt het niet. Jezus staat op. De dood is verslagen. Hiermee wordt het hemels perspectief in de mens hersteld. Door Jezus. En Hij belooft dat dit er ook voor ons is. Voor jou en mij. Als we Hem aannemen zal Hij ons van binnenuit gaan herstellen. Naar Zijn beeld – dat betekent in harmonie én in eeuwigheid. WAUW!

Jezus staat op. Hij komt het graf uit. Volg Zijn voorbeeld maar.

Als je lang in een donkere ruimte hebt gezeten, moeten je ogen altijd even wennen aan het licht. Misschien zit jij nog in het graf – is de steen net weggerold en moeten je ogen nog even wennen aan het licht dat binnenstroomt. Of zijn je ogen al wat gewend aan het licht, maar sta je nog wat stijfjes in de opening van het graf naar buiten te kijken.

Verwonder je maar over wat er met Pasen gebeurd. Want net zoals Jezus mag jij ook opstaan. Door Hem hoef je niet meer onrustig en in onvrede onderweg te zijn naar de dood, maar mag je uitkijken naar een eeuwig leven in harmonie met jouw liefdevolle Schepper, God. Zijn naam is YHWH.

Zo heeft Hij jou bedoelt – puur, niet met nasi-kruiden 😉