En....actie

Afgelopen zondagochtend. Ik kijk op mijn klokje 04:44 – GAAP

Mijn gedachten gaan tekeer alsof het zeker al 08.03 uur is geweest en er al een bak koffie in zit. Maar niks is minder waar. Dus besluit ik niet veel later om mijn bed uit te gaan. Kennelijk moet dit verhaal op papier. Zo voelt het.

Het begint met een appje een paar weken geleden. Of ik mee zou willen naar het leiderschapsevent van International Justice Mission (IJM), waar topsprekers uit de Nederlandse ‘leiderschapswereld’ spreken over ‘leiderschap in actie’. Met enig cynisme ontving ik de uitnodiging. Niet vanwege IJM. Krijg je weer van die goeroes die mooie modellen neerleggen die in de praktijk moeilijk uitvoerbaar blijken. Mooie theorie, maar de praktijk is weerbarstiger. Spoiler alert – mijn gevoel bleek volkomen onterecht.

De uitnodiging kwam op een bijzonder moment. Toeval zou je kunnen zeggen, alleen heb ik een beetje veel van die toevalligheden de laatste tijd. Dus ik zette mijn cynisme aan de kant en besloot op de uitnodiging in te gaan. Naarmate de datum van het event dichterbij kwam, begon bij mij ook echt de zin in de dag te groeien en langzaam maar zeker begon ik er zelfs een beetje naar uit te kijken.

En wat een dag was het, ik kan me niet herinneren dat ik eerder zo veel aantekeningen heb gemaakt waar ik steeds weer even over kan mijmeren en op kan kauwen.

Neem bijvoorbeeld het Hebreeuwse woord LEV – Cor Hospes besteedde hier aandacht aan. LEV betekent ‘hart’. Het verwijst naar liefde, gevoel en moed. In de Hebreeuwse cultuur staat het hart voor wie de mens ten diepste is. Jouw doen en laten. Je hart is de plaats waar de mens beslissingen neemt. En sommige beslissingen vragen om lef.

Lef - het liefdevol en moedig volgen van je hart. Zijn wie je bent dus.

Van LEV door naar ‘de kwispelstaart’. Bij al mijn werkgevers ben ik betrokken geweest bij enige vorm van coaching. Samen met mensen optrekken om ze te helpen ontdekken wat hun drijfveren zijn. Op zoek naar purpose, de north star op je kompas. Maar eigenlijk vind ik de term ‘kwispelstaart’ veel leuker. Het staat voor vrolijkheid, een twinkeling in je ogen. En we kunnen er allemaal een beeld bij maken van een blije hond die staat te kwispelstaarten van vrolijkheid als het baasje er weer is.

Kwispelstaarten – Kunnen zijn wie je bent, je hart volgen, lef hebben. 

Misschien kan jij al zijn wie je bent – zijn jouw missie, karakter en talent zo op elkaar afgestemd dat je niet kan stoppen met kwispelstaarten (E=MC2 van Remco Claassen). Wat gaaf. Hou dat vast. Of heb jij dat nog niet? Vind je het zelfs moeilijk om toe te geven dat je dat niet hebt? Voelt het als falen?

Waarom? Een van de sprekers, Jitske Kramer, zei: “Als je verdwaalt, maar niet accepteert dat je verdwaald bent, dan ga je dood!” Kortom, het is nodig om het toe te geven wanneer jij niet op je happiest bent – of wanneer je met vragen zit waar je alleen niet uitkomt. En dat vraagt om lef. Moed om toe te geven dat het jou niet lukt om te kwispelen.

Jitske zei ook: “In de chaos van veranderende culturen staat er iemand op die zegt: Ik kan je helpen, volg mij." Of Jitske het zo bedoelde weet ik niet, maar ik geloof dat die iemand Jezus is. Hij staat op om je te helpen. De chaos die we hier in deze wereld kennen is er niet in het Koninkrijk van God. Hij is de enige hulp die jou echt bij je bestemming kan brengen en ondertussen ook nog kan laten kwispelen.

"En aanvaard zo de boodschap die in u geplant is en die u kan redden.

Vergis u niet: alleen horen is niet genoeg, u moet wat u gehoord hebt ook doen."

Jakobus 1: 21 & 22

Enige studie op de tekst legt een verband tussen 'de boodschap die in u geplant is' en Jezus. Naar Jezus wordt verwezen als het Woord van God. Het woord 'doen' komt hier van het Hebreeuwse woord 'asah'. Dit kan ook 'worden' betekenen. Jakobus 1 zou je dus vrij kunnen vertalen als: Luister niet alleen naar Jezus, maar doe ook wat Hij jou leert. Op die manier wordt je zoals je bedoeld bent.

Dat hoef je niet alleen te doen. Sterker nog, ik denk dat Jezus ons zelfs oproept om het samen te doen. G.Y.M. staat voor God.You.Me. Omdat samen werken, oefenen en trainen een stuk leuker en fijner is. Omdat God het bedoeld heeft dat mensen samen mens zijn en niet alleen. Omdat het samen makkelijker en leuker is om de weg te zoeken – of je nou verdwaald bent en je bestemming niet weet, of je bestemming wel weet, maar nog niet weet hoe je daar moet komen. Nog twee laatste quotes van het IJM-event die mij hierover raakten: “Ik ben, omdat wij zijn” (Henk Jan Kamsteeg) en “Ieder mens wil zich gehoord en gezien weten” (Joriene Beks).

En zo kwamen er een heel aantal redenen voor G.Y.M. bij elkaar op één dag samen met een oproep tot actie. En waar dat toe gaat leiden weet ik eigenlijk niet precies. Maar gelukkig heb ik een bruine broek aan (Remco Claassen, google maar eens  ).